non ter paraxe

A estas alturas ando por Stuttgart. Como este non é o meu destino de hoxe, arrastro o meu cansazo pola terminal 3 e fago cousas de aeroporto: pago moitísimos cartos por comer, leo todas as letras do xornal, merco Toblerones xigantes, probo perfumes..., e blogo un pouco.

Mentres, na cabeza mestúranse imaxes dos Balcáns, do encontro fugaz e impactante en Berlín cun pope galego de pintura e do paso polo meu apartamento prusiano de dúas grandes artistas galegas, ás que deixo facendo compras de segunda man pola Kastanienallee.

Son demasiadas cousas. Preciso, preciso tempo.