
Pódoo dicir sen temor a me enganar: nunca na vida traballei tanto. E a verdade é que a combinación de 
mileurismo, voluntarismo e horarios presocialistas é unha cousa que queima a grande velocidade.
En definitiva, supoño que a 
miña discoteca me necesita. Pero espero que polo de agora non 
acabe comigo...
 
 
Sem comentários:
Enviar um comentário