modelos

Acordamos o domingo pola mañá en relativo bo estado, pero con moita preguiza. No vestíbulo da casa -na foto, a lámpada da entrada- escoitábase algo de ruído, pero botamos un cacho falando sen saír do cuarto. Saíron os dous primeiros medio espidos para ir ao baño, e volveron case decontado.

-O fotógrafo está facendo unha sesión de fotos no seu cuarto, ten a porta aberta. Non vexades como están os modelos...

Fomos saíndo un por un, como disimulando, moi naturais. Cada vez que saía un do noso cuarto, o maquillador, os dous modelos, a rapaza do vestiario e o xaponés mirábannos divertidos e saudábannos. Os modelos, como era esperábel, eran dos que saen nas revistas. E a min que ninguén me volva dicir esa de que é todo fotoxó, que as fotos están retocadas, que a maquillaxe, que as luces, que as sombras... Como diría o tío dos Mofa e Befa: "estuvísteis allí?". Porque eu si, estiven alí, vinos en vivo e en directo e a hormona xa non me deixou comportarme con normalidade no resto do día. Supoño que a iso axudou o feito de que os dous entendesen.

O negro estaba ben, pero o asiático era de morrer. Nunha das miñas idas e vidas ao WC, cando estaban na fase de fotos de roupa interior e de baño (sic...), achegouse a min cun sorriso e preguntoume:

-But..., how many people are sleeping in this room? Ten?

O que me debeu vir á cabeza sería un "come in, it would be the perfect number with you", pero como para estas cousas continúo no peor da adolescencia, quedei cun parco "more or less". E escapei para a ducha.