16:15h

Paso un par de horas en Barajas fundamentalmente falando por teléfono, chutándome a dose diaria de psicodrama. Cando finalmente é hora de embarcar, atopo na fila a Emdicamor, unha compañeira de traballo catalá que vive en Berlín dedicándose a asuntos aínda máis marabillosos e inexplicábeis ca os meus.

Adopta a súa clásica postura catalá de afabilidade distante e pregúntame lindezas como se a miña familia se dedica ao meu mesmo ámbito profesional. Ela vén de pasar catro días de actividade laboral en Madrid e no avión vaime contando o que fixo no tempo que eu lle dediquei ao psicodrama en Galiza: dúas semanas en Sofía traballando de oito da mañá a once da noite, tres semanas en Berlín traballando de nove da mañá a sete da tarde e uns días en Cataluña decidindo o que facer da súa vida. E disque isto último foi o máis fácil de todo.

Son incapaz de toda eficiencia.