o mal non acouga
Eu non sei o que acontece, se é que estamos en pleno cambio de ciclo do calendario maia ou se é que a lúa chea anda máis arrabeada ca nunca. Pero o certo é que neste último ano -e especialmente nas últimas semanas- estou asistindo ao final dun fato de relacións de parella longas e aparentemente resistentes; unha marea de rupturas á que non lle atopo explicación.
A Providencia é tremendamente sabia. Dado que hai poucas cousas peores ca as síndromes de abstinencia, hoxe á mañá agasalloume cunha chamada teléfónica que me proporcionou unha horiña cumprida de psicodrama graúdo. Unha parella que eu sempre considerara un dos piares fundamentais da civilización occidental comunicábame o esfarelamento da súa relación xusto no momento máis inoportuno, cando por circuntastacias variadas non se van poder separar fisicamente un do outro durante dous longos meses. Hoxe o psicodrama viaxou polas liñas telefónicas de media Europa desde estes confíns prusianos ás estribacións dos Pireneos, da ribeira das Illas Británicas á beira do Sena. E para todos a desolación é a mesma.
Como era, Dot? As canções que você fez pra mim?: Don't know what you want but I can't give it any more
A Providencia é tremendamente sabia. Dado que hai poucas cousas peores ca as síndromes de abstinencia, hoxe á mañá agasalloume cunha chamada teléfónica que me proporcionou unha horiña cumprida de psicodrama graúdo. Unha parella que eu sempre considerara un dos piares fundamentais da civilización occidental comunicábame o esfarelamento da súa relación xusto no momento máis inoportuno, cando por circuntastacias variadas non se van poder separar fisicamente un do outro durante dous longos meses. Hoxe o psicodrama viaxou polas liñas telefónicas de media Europa desde estes confíns prusianos ás estribacións dos Pireneos, da ribeira das Illas Británicas á beira do Sena. E para todos a desolación é a mesma.
Como era, Dot? As canções que você fez pra mim?: Don't know what you want but I can't give it any more
4 comentários:
o mal non acouga nunca. pero prefiro pensar máis pragmático. simplemente xa temos anos para que a xente se separe. ou o que é o mesmo, decida asumir a inviabilidade dos modelos sociais herdados, ou algo.
[toma momento sociolóxico da perra chica]
m)alicia
Home, si, eu esas contas tamén as botara. Desde logo aos dezaoito non estabamos en idade de ter colegas que se separasen despois de dez anos de relación.
Pero é que agora dásevos a todos polo cadelicio a un tempo.
E un non dá feito!
1. xa sei que non van ser máis precisos, pero eu estou obrigado a pedírllelo.
2. se non te separas non podes volver namorar doutra persoa, ou? a separación e o divorcio son o movemento que move o mundo...
3. Non vou dicir nada de pescadores con gaño e mares avoltos, porque podería ser entendido como de malgusto.
1. Pois iso.
2. Precisamente iso é o que estou eu predicando estes días.
3. ...
Enviar um comentário