die Bahn

Despois de erguerme ben cedo para levar ao aeroporto a Cándido Pazó, que voaba até Luxemburgo para ir desde alí a Trier con Prisciliana, mañá mesmo voume reencontrar con el, coa mesma Prisciliana e coa Osamorosa en Heidelberg. Supoño que pasaremos estes vindeiros tres días rexoubando até o infinito, especialmente coa vida sentimental de Prisciliana, que parece seguir tan axitada coma sempre. Á fin e ao cabo Heidelberg xa está visto, e con estas temperaturas non creo que nos animemos moito a pasear polo Philosophenweg. Co choio que temos programado logo habemos de acabar.

Mañá -en realidade dentro dun pouco- espéranme cinco horas longas de tren de alta velocidade. Levo declinacións para estudar até o infinito, e máis alá.