ferrocarrilando

Ao final, a viaxe en tren de Berlín a Varsovia non foi tan dura como pensaba, sobre todo porque o das tres horas tirado en Frankfurt an der Oder resultaron ser unha falsa alarma. En calquera caso xa podo dicir que pasei a fronteira esa, a de Wagner e Allen e todo iso, e que sei o que é ir escoitando falar polaco tres horas non-stop: un rapaz e unha rapaza que viaxaron no meu compartimento entre Frankfurt-Oder e Poznan, tres horas de tren rexional con parada en todas as aldeas. Ao comezo pensei que quizais saruman fose casualmente unha palabra polaca, pero cando apareceron Smeagol e os Hobbits entretívenme tentando seguir a conversa.

Á chegada a Varsovia, Josep, Zé, Sabine, Caeira e Fuegho -acabadiña de chegar desde París- conformaban a comitiva de recepción. A primeira visión da cidade, xusto ao saír de Warszawa Centralna, foi a única imaxe que tiña do lugar: o agasallo de Stalin, que uns queren conservar e outros derrubar. A seguinte visión, a enchenta.