Frankfurt

E despois de tanto románico renano, lisco a Frankfurt, onde teño que coller o tren de volta a Berlín. Só teño un par de horas, así que me limito a dar unhas voltas polo centro. Rañaceos neoyorkinos nunha avenida que me lembra moito a certa zona de Bruxelas, bastantes puticlús, centro histórico reconstruído co fondo do rañaceos espectacular do Commerzbank. Catedral gótica, está ben para variar, cuns retablos-trípticos (non sei como se chaman, pero do estilo da virxe abrideira de Allariz) pendurados das paredes moi simpáticos: nun deles hai unha Última Cea en que Santiago, nun anacronismo moi pavero, está representado xa como peregrino, incluída a cuncha de vieira no sombreiro.

Outra vez na zona dos rañaceos, de volta cara á estación, e despois de varios días de ábsidas, ciborrios, coros e criptas, fico pampo cun enorme e luminoso Pantocrátor século XXI. Toma efectismo.