acarajé e abacaxi

Levamos uns días en Salvador e Fuegho conta:

Vivimos xusto enriba da -créano ou non- "Tortillería-Bar Galicia". A praia do Porto de Barra, coa vista das luces da illa de Itaparica ao lonxe, a dunha ducia de pasos (descalzos, que se non os Meninos da Rua róubannos as hawaianas, disque).
Traballamos o xusto. Mercamos o xusto tamén, mais facémonos timar a cada ollada. Dannos muita lástima occidental e soltámoslles os reais.
Danzamos no Pelourinho forró, samba, axé, pagode, nomes que veñen de tan lonxe coma as horas do reloxe, que diria o outro.
A cabocla era a que máis triunfaba. O resto tentabamos combinar os movementos corporais (torpes, fóra de contexto) coa discreción por respeito aos nosos convidados e ao decoro con que pretenden andar polo mundo os que xa non é a primeira vez que saen da casa. Somos, como todas as cartas de amor, ridículos. Mais posibelmente sinceros. E hai, sen dúbida, que querernos.
Esta noite imos de cea, lucir lazadiñas coridas do BONFIM e tentar achegarnos desta xente que, a todas luces, nos supera.