migallas de Berlinale

Sábado xa só conseguimos ver un filme: Dasepo Sonyeo (Dasepo Naughty Girls), que resulta ser a máis divertida e delirante carallada que vemos en todo o festival. Moi recomendábel para o público descontraído en xeral; para os amantes do trash, un must. Non a perdan.

E por certo, non sei que pasa co cinema coreano, pero nesta Berlinale foi un auténtico boom.

Domingo, consigo ver un filme moi gore, moi desacougante, pero ao mesmo tempo moi recomendábel tamén: Teeth. Aquí trátase o mito da vagina dentata coas formas dun filme de terror adolescente. Conseguidísima. Penso que nunca vin no cine a tantos homes coas pernas encollidas sobre o asento, pero non importa: véxana.


Finalmente, o meu último filme da Berlinale, á última hora do domingo. Un de Téchiné: Les Témoins. Unha historia sobre a chegada da sida á Francia dos anos 80. Resulta seca, dura, despois dos carameliños que estivemos vendo estes días. Pero tamén a hai que ver.

Para esta sesión estaba especialmente sensibilizado, porque era a última oportunidade de ver o jingle, a sintonía que se pon antes de cada filme con esas imaxes de fogos artificiais dos que sae o oso. Nunca me van saír da retina.