Blasfemias e sacrilexios

Onte á noite fun cear ao meu árabe de confianza da Bergmannstraße cos meus visitantes. Ao probar o humos, Chuchi dixo que lle recordaba o sabor dos callos, por aquilo dos garavanzos, as especias... Rimos todos tres a cachón e eu díxenlle que sería mellor non llo comentar ao camareiro, que o había de tomar coma un auténtico sacrilexio: nese restaurante non hai bebidas alcólicas, para canto máis chourizos con tripas...

Hoxe á mañá, indo do aeroporto ao traballo, vin na tele do metro unhas fotos de Beckham e Victoria vestidos de San Xosé e a Virxe María (respectivamente...), máis ou menos as mesmas imaxes que publicou onte Boss no renas e veados. Ao meu lado, unha turca ollaba e sorría, e eu tamén sorrín cando lin que o Vaticano consideraba aquilo unha mostra de mal gusto.

O que non sei é se un Belén de cera pode chegar a blasfemia.