Verzaubert International Queer Filmfestival

Ben, veño de volta do aeroporto, fico libre de todas as visitas e decido que teño que aproveitar o último día do festival de cinema gai. Teño prevista unha sesión continua: primeiro un programa de curtametraxes e despois un filme de Israel, Walk on water.

O outro día fun ver Testosterone con Pedro -que a estas alturas debe estar voando cara a Lima, para pasar o Nadal coa familia en Miraflores- e non saín especialmente satisfeito. O mellor: ver imaxes de Buenos Aires -cidade da que non teño unha imaxe moi formada- e o casting masculino, que é para caer de cu coa impresión. Sonia Braga espectacular, pero estraña moito ouvila dicir frases en castelán. O peor: moito me custa seguir un filme en inglés americano sen subtítulos de ningún tipo.

No festival tamén se proxectou Wild Side, unha coprodución franco-belga-británica que eu xa vira o pasado inverno, na Berlinale. Lenta e dura, é a historia dun travestido que se dedica á prostitución en París e ten que volver á casa natal para coidar da súa nai enferma, que vive no norte deprimido de Francia (ou en Valonia, non lembro ben) . Polo medio de todo o asunto están os seus dous amantes, un magrebí e un ruso.

Seguindo con francesadas, tamén perdín a última creación de Gaël Morel, que presentou neste festival Three dancing slaves.

Proxectáronse moitos outros filmes que xa non vou poder ver desta vez. Algunhas son curiosidades intrascendentes que lamento non ter visto, como Surge of power, unha americanada sobre superheroes; Sexual dependency, unha coprodución USA-Bolivia sobre o despertar sexual de cinco adolescentes ; Latter Days, outra americanada en que un fulano se apaixona por un mormón dos de etiqueta co nome na camisa. O que non podo deixar de ver nalgún momento é Hellbent, a primeira scary movie gai(!).