Sei que estou en Berlín cando:1.- É inverno, na escuridade da noite, o chan está cuberto de xeo e grava, vou camiñando pola ponte de Warschauer Straße sobre as vías do S-Bahn e vexo as luces intermitentes da antena da Fernsehturm.
2.- É inverno, na escuridade do cinema, aparece a silueta dun oso amarelo e comeza a soar o jingle da Berlinale.
6 comentários:
mcspm
As miñas moas ben, grazas.
Polo menos faga labor social e recomende pelis, que por algo o temos de enviado especial ;-)
Pregunta indiscreta...
E como rematou voçé vivindo (e supondo, traballando) na capital do Reich? Ten familia por alá?
Ouvira dicir que as posibilidades laborais están complicadas en Alemaña -moi altas taxas de paro.
De feito, teño á irmá dun amigo traballando e vivindo alí co seu mozo alemán, nun lugar cercano a Hamburgo. Antes estiveran en Hildesheim, na Baixa Saxonia.
Unha vez botei uns días en Berlín, matándome a buscar pola tumba de Rosa e de Karl. Só tiven sorte a medias, e topei a Brecht e a Heiner Müller no Dorotheen, ao lado da Oranienburger strasse. Tampouco din topado Sachsenhausen...
Deixarémolo para outra volta...
este ano nao pude ir, apesar de os filmes me interessarem muito mais do que o ano passado.
Pero que bonito que é o inverno...
Enviar um comentário