uns cantos pés baixo terra
E coma sempre nas vésperas da Berlinale, xa chegou Going Underground, un festival de curtametraxes. O que ten de particular é que as proxeccións non son en cines, teatros nin nada polo estilo. As curtas vense no metro, nas teles dos vagóns, que normalmente cuspen noticias como que Angelina Jolie e Brad Pitt están de visita sorpresa na cidade e foron de compras ás galerías Lafayette.
Así que estes días, as olladas dos viaxeiros, que normalmente baten unhas contra outras mentres buscan un lugar máis ou menos neutro en que se colocar, diríxense unanimamemente aos ecráns. E, milagre, vense sorrisos no metro.
Curtas decentes, polo de agora: Notice (de Roelof van der Bergh), 100 Sekunden Tokio (de Jan Veerbeek), In-Out (de Ian Etra).
E especialmente dedicada aos problemas coa electricidade estática de Facéndome o sueco: Cici (de Jan Bohuslav). Coidado cos gatos, que os carga o demo.
Así que estes días, as olladas dos viaxeiros, que normalmente baten unhas contra outras mentres buscan un lugar máis ou menos neutro en que se colocar, diríxense unanimamemente aos ecráns. E, milagre, vense sorrisos no metro.
Curtas decentes, polo de agora: Notice (de Roelof van der Bergh), 100 Sekunden Tokio (de Jan Veerbeek), In-Out (de Ian Etra).
E especialmente dedicada aos problemas coa electricidade estática de Facéndome o sueco: Cici (de Jan Bohuslav). Coidado cos gatos, que os carga o demo.
Sem comentários:
Enviar um comentário