cidade en construción
Hai dúas fins de semana, mentres eu andaba por París, en Berlín inaugurábase a nova estación central de ferrocarril. E é que durante a época da división da cidade as infraestruturas fóronse duplicando pouco a pouco para cubrir as necesidades de cada un dos dous lados: no oeste, a estación do Zoologischer Garten acabouse convertendo no punto central do tráfico ferroviario, mentres que no leste o nó fundamental pasou a ser Ostbahnhof.
Aínda que non gardo fotos desa época, a primeira vez que vin a Berlín a estación central era aínda unha enorme zona de obras no medio da nada, pero moi perto de todo. O feito de que esta estación fose constuída onde estaba a estación de Lehrter, máis ou menos na fronteira entre as dúas metades de Berlín e a medio camiño entre o Zoo e Ostbahnhof, facía que estes terreos fosen unha zona medio baleira a moi poucos metros de lugares céntricos como a Porta de Brandemburgo ou o propio Reichstag. Pero desde que vin vivir para aquí, a imaxe que tivo a estación a maior parte do tempo foi a da grande bóveda discontinua á que ninguén lle atopaba explicación; é así como aparece neste vídeo promocional do Mundial 2006. E así é que durante todo estes anos, a obra da Hauptbahnhof-Lehrter Bahnhof foi pasando por diversas etapas.
Primeiro era unha enorme fochanca, dado que hai vías e plataformas que van varios metros por baixo da terra para que os trens poidan cruzar o parque de Tiergarten através dos túneles que chegan á Potsdamer Platz. A fochanca estaba completamente inundada, porque o río pasa alí ao lado e a capa freática é moi superficial, así que chegou un momento en que na obra había até guindastres montados sobre balsas flotantes e mergulladores traballando nas profundidades.
Despois a fochanca foi drenada, recubriuse de cemento e pasou a se converter nos alicerces do edificio. E de aí cara arriba, até a construción da grande bóveda de vidro e do eixo perpendicular que ocupou o seu oco, o paso dos meses ía deixando ver pequenos pero continuos avances, como a construción da primeira torre lateral. Ao feito de que seguísemos moi de perto as obras axudou moito que a Lehrter Bahnhof -como se chamou todo este tempo- nunca deixase de funcionar como estación de S-Bahn, ou sexa, de metro superficial, así que eu por exemplo pasei e parei nela practicamente todos os días destes anos. Recoñezo que era unha parada un pouco pesada, porque practicamente non subía nin baixaba ninguén e unha parada-pantasma así só servía para atrasar uns minutos a chegada ao meu destino, normalmente Hackescher Markt ou Alexanderplatz. Pero era simpático poder ver as obras por dentro, coa vertixe que daba a fochanca baleira aos teus pés desde a altura á que corre o S-Bahn.
Así, por exemplo, foi como a fotografou Prisciliana en xuño de 2005
E así foi como a fotografei eu este pasado mes de xaneiro, aqueles días que chegamos aos -22ºC:
A data límite que estaba marcada para a posta en funcionamento da estación era precisamente o Mundial 2006. Nos últimos doce meses, ao se ir achegando a data de inauguración, a compañía ferroviaria anunciou que os trens de longo percorrido, como o ICE que collín hai tres semanas para ir a Colonia e de alí a Marxdorf, deixarían de parar na estación do Zoologischer Garten. Esta decisión supuxo protestas continuas que aínda non acabaron porque a zona do zoolóxico, xunto coa avenida Kurfürstendamm -ou Ku'damm, como di aquí todo o mundo- é o centro urbano de West-Berlin. Para esta parte da cidade a reunificación alemá só significou perda de dinamismo, de representatividade e de actividade económica, e iso tradúcese en certo resentimento contra o renacemento e o novo protagonismo dos barrios céntricos do leste. De xeito que a supresión dos trens de longo percorrido no Zoologischer Garten caeu coma un xerro de nitróxeno líquido no concello de Charlottenburg-Wilmersdorf e en boa parte da cidadanía do oeste. Como será a cousa, que o 27 de maio a alcaldesa do distrito até lle levou unha coroa de flores ao último ICE que parou no Zoo...
Como dixen, eu non estiven na inauguración nin tiven tempo ou vontade de seguilo pola prensa desde París. Pero polo visto houbo dous fenómenos fundamentais:
1.- O antigo nome de Lehrter-Bahnhof (Bahnhof significa simplemente estación) desapareceu por completo, disque para non despistar os turistas. Agora o nome é simplemente Berlin Hauptbahnhof, que vén sendo a Estación Central de Berlín.
2.- Cando acabou a cerimonia, un rapaz de 16 anos comezou a apuñalar indiscriminadamente as persoas que tiña máis perto, até un total de 28. Chegouse a comentar que un dos primeiros apuñalados era seropositivo, así que boten contas da lea que está armada.
E para min, que vivo a unha parada de distancia do Zoologischer Garten, a consecuencia máis clara de todo isto é que a próxima vez que teña que viaxar en tren vou ter que saír da casa con máis de 15 minutos de antecedencia. Pero tranquilos, a Hauptbahnhof está a só catro paradas da miña, así que con 25 minutos vou sobrado.
Esaxerados! Espantabexatos!
Aínda que non gardo fotos desa época, a primeira vez que vin a Berlín a estación central era aínda unha enorme zona de obras no medio da nada, pero moi perto de todo. O feito de que esta estación fose constuída onde estaba a estación de Lehrter, máis ou menos na fronteira entre as dúas metades de Berlín e a medio camiño entre o Zoo e Ostbahnhof, facía que estes terreos fosen unha zona medio baleira a moi poucos metros de lugares céntricos como a Porta de Brandemburgo ou o propio Reichstag. Pero desde que vin vivir para aquí, a imaxe que tivo a estación a maior parte do tempo foi a da grande bóveda discontinua á que ninguén lle atopaba explicación; é así como aparece neste vídeo promocional do Mundial 2006. E así é que durante todo estes anos, a obra da Hauptbahnhof-Lehrter Bahnhof foi pasando por diversas etapas.
Primeiro era unha enorme fochanca, dado que hai vías e plataformas que van varios metros por baixo da terra para que os trens poidan cruzar o parque de Tiergarten através dos túneles que chegan á Potsdamer Platz. A fochanca estaba completamente inundada, porque o río pasa alí ao lado e a capa freática é moi superficial, así que chegou un momento en que na obra había até guindastres montados sobre balsas flotantes e mergulladores traballando nas profundidades.
Despois a fochanca foi drenada, recubriuse de cemento e pasou a se converter nos alicerces do edificio. E de aí cara arriba, até a construción da grande bóveda de vidro e do eixo perpendicular que ocupou o seu oco, o paso dos meses ía deixando ver pequenos pero continuos avances, como a construción da primeira torre lateral. Ao feito de que seguísemos moi de perto as obras axudou moito que a Lehrter Bahnhof -como se chamou todo este tempo- nunca deixase de funcionar como estación de S-Bahn, ou sexa, de metro superficial, así que eu por exemplo pasei e parei nela practicamente todos os días destes anos. Recoñezo que era unha parada un pouco pesada, porque practicamente non subía nin baixaba ninguén e unha parada-pantasma así só servía para atrasar uns minutos a chegada ao meu destino, normalmente Hackescher Markt ou Alexanderplatz. Pero era simpático poder ver as obras por dentro, coa vertixe que daba a fochanca baleira aos teus pés desde a altura á que corre o S-Bahn.
Así, por exemplo, foi como a fotografou Prisciliana en xuño de 2005
E así foi como a fotografei eu este pasado mes de xaneiro, aqueles días que chegamos aos -22ºC:
A data límite que estaba marcada para a posta en funcionamento da estación era precisamente o Mundial 2006. Nos últimos doce meses, ao se ir achegando a data de inauguración, a compañía ferroviaria anunciou que os trens de longo percorrido, como o ICE que collín hai tres semanas para ir a Colonia e de alí a Marxdorf, deixarían de parar na estación do Zoologischer Garten. Esta decisión supuxo protestas continuas que aínda non acabaron porque a zona do zoolóxico, xunto coa avenida Kurfürstendamm -ou Ku'damm, como di aquí todo o mundo- é o centro urbano de West-Berlin. Para esta parte da cidade a reunificación alemá só significou perda de dinamismo, de representatividade e de actividade económica, e iso tradúcese en certo resentimento contra o renacemento e o novo protagonismo dos barrios céntricos do leste. De xeito que a supresión dos trens de longo percorrido no Zoologischer Garten caeu coma un xerro de nitróxeno líquido no concello de Charlottenburg-Wilmersdorf e en boa parte da cidadanía do oeste. Como será a cousa, que o 27 de maio a alcaldesa do distrito até lle levou unha coroa de flores ao último ICE que parou no Zoo...
Como dixen, eu non estiven na inauguración nin tiven tempo ou vontade de seguilo pola prensa desde París. Pero polo visto houbo dous fenómenos fundamentais:
1.- O antigo nome de Lehrter-Bahnhof (Bahnhof significa simplemente estación) desapareceu por completo, disque para non despistar os turistas. Agora o nome é simplemente Berlin Hauptbahnhof, que vén sendo a Estación Central de Berlín.
2.- Cando acabou a cerimonia, un rapaz de 16 anos comezou a apuñalar indiscriminadamente as persoas que tiña máis perto, até un total de 28. Chegouse a comentar que un dos primeiros apuñalados era seropositivo, así que boten contas da lea que está armada.
E para min, que vivo a unha parada de distancia do Zoologischer Garten, a consecuencia máis clara de todo isto é que a próxima vez que teña que viaxar en tren vou ter que saír da casa con máis de 15 minutos de antecedencia. Pero tranquilos, a Hauptbahnhof está a só catro paradas da miña, así que con 25 minutos vou sobrado.
Esaxerados! Espantabexatos!
Sem comentários:
Enviar um comentário