Stopptag
Onte, con temperaturas que non superaban moito os cero graos e algunhas folerpas de neve flotando no ambiente, unhas cinco mil persoas xuntámonos en Alexanderplatz para ir berrando até o Lustgarten en protesta pola prevista demolición do Palast der Republik.
Entre os manifestantes víase unha curiosa mestura de ossis nostálxicos e ben entrados en anos -recoñecíbeis polo seu aspecto perestroico de gorros de pel e anoraks desfasados- e xuventude recente na cidade -tamén recoñecíbel pola súa coidada estética retro-setenteira de chaquetas de chándal e cazadoras acrílicas.
O que se pedía era claridade a respecto do destino do Palast der Republik. Hai anos que o parlamento alemán decidiu derrubalo e agora ademais hai unha iniciativa cidadá, ou algo, que pretende reconstruír no seu lugar o antigo palacio da monarquía prusiana mediante unha subscrición popular, supoño que á maneira do que aconteceu coa Frauenkirche de Dresde. Hai tres puntos interesantes que tirei en limpo do que se dixo nos discursos da manifestación:
1.- Ninguén pode crer que se vaia conseguir o diñeiro para a reconstrución dun pseudo-palacio só con financiamento privado. Ao final, o diñeiro acabará saíndo dos impostos.
2.- Hai anos que o Palast funciona de facto como centro cultural, tantos como se leva dicindo que esta é a derradeira oportunidade de visitalo antes da súa destrución. Que sentido ten derrubalo agora, sen máis, antes de saber con toda certeza que é o que vai pasar co espazo que deixa baleiro, e sobre todo se temos en conta o caro que vai saír o propio proceso de demolición?
3.- Aínda no caso de que se consiga o diñeiro para a reconstrución do palacio real, para que se quere reconstruír? É máis interesante ter semellante pastiche ca un edificio coma o Volkspalast, testemuño aínda vivo, real e plenamente representativo do período histórico que máis marcou esta cidade, ou sexa, os últimos oitenta anos?
Entre os manifestantes víase unha curiosa mestura de ossis nostálxicos e ben entrados en anos -recoñecíbeis polo seu aspecto perestroico de gorros de pel e anoraks desfasados- e xuventude recente na cidade -tamén recoñecíbel pola súa coidada estética retro-setenteira de chaquetas de chándal e cazadoras acrílicas.
O que se pedía era claridade a respecto do destino do Palast der Republik. Hai anos que o parlamento alemán decidiu derrubalo e agora ademais hai unha iniciativa cidadá, ou algo, que pretende reconstruír no seu lugar o antigo palacio da monarquía prusiana mediante unha subscrición popular, supoño que á maneira do que aconteceu coa Frauenkirche de Dresde. Hai tres puntos interesantes que tirei en limpo do que se dixo nos discursos da manifestación:
1.- Ninguén pode crer que se vaia conseguir o diñeiro para a reconstrución dun pseudo-palacio só con financiamento privado. Ao final, o diñeiro acabará saíndo dos impostos.
2.- Hai anos que o Palast funciona de facto como centro cultural, tantos como se leva dicindo que esta é a derradeira oportunidade de visitalo antes da súa destrución. Que sentido ten derrubalo agora, sen máis, antes de saber con toda certeza que é o que vai pasar co espazo que deixa baleiro, e sobre todo se temos en conta o caro que vai saír o propio proceso de demolición?
3.- Aínda no caso de que se consiga o diñeiro para a reconstrución do palacio real, para que se quere reconstruír? É máis interesante ter semellante pastiche ca un edificio coma o Volkspalast, testemuño aínda vivo, real e plenamente representativo do período histórico que máis marcou esta cidade, ou sexa, os últimos oitenta anos?
Sem comentários:
Enviar um comentário