día 4
Erguémonos tarde e planificamos algo o día. Fuegho ten bastante que facer, así que os ingleses e mais eu pasamos o día polo noso lado. O primeiro é recoller a cámara no hotel. O recepcionista indostaní pregúntame o meu nome e dime que si, que ten a cámara. Pero tamén me pide que escriba un recibo conforme a recollín. En français?, pregúntolle retoricamente, pero el non colle a idea, mírame como se eu fose parvo e dime oui, monsieur.
J'ai réçu..., do máis profundo do disco duro van saíndo a chorros participios irregulares, apóstrofos e acentos. Dalgunha maneira conservei a miña capacidade para escribir tres cousas en francés, pero naturalmente dubido cos ph e os f. Métoos ao chou e acerto; á fin e ao cabo o recepcionista non ten pinta de ter moita máis idea disto ca min. E efectivamente, ao final recupero a cámara.
Seguinte parada: Quartier Latin e Musée National du Moyen Age, con todos os seus vestixios xacobeos. Seguinte parada: xardín de Luxemburgo. Collemos as nosas cadeiras e sentamos alí no medio. Non paro de facer fotos, aproveitando as perspectivas que dan os grandes eixos urbanísticos da cidade. Miss White e The Sobrado falan da vida, así que saen nas fotos con moita cara de transcendencia.
J'ai réçu..., do máis profundo do disco duro van saíndo a chorros participios irregulares, apóstrofos e acentos. Dalgunha maneira conservei a miña capacidade para escribir tres cousas en francés, pero naturalmente dubido cos ph e os f. Métoos ao chou e acerto; á fin e ao cabo o recepcionista non ten pinta de ter moita máis idea disto ca min. E efectivamente, ao final recupero a cámara.
Seguinte parada: Quartier Latin e Musée National du Moyen Age, con todos os seus vestixios xacobeos. Seguinte parada: xardín de Luxemburgo. Collemos as nosas cadeiras e sentamos alí no medio. Non paro de facer fotos, aproveitando as perspectivas que dan os grandes eixos urbanísticos da cidade. Miss White e The Sobrado falan da vida, así que saen nas fotos con moita cara de transcendencia.
Sem comentários:
Enviar um comentário