repaso

Debe haber tres semanas que vin todos os vídeos dos participantes deste ano. Precisamente as miña obrigas laborais impedíronme facer o post que merecían, así que agora non me lembro da metade das conclusión a que cheguei. En calquera caso, aí van os restos.

É curiosa a presenza de elementos folkies en moitos dos países balcánicos, gaitas incluídas: Albania, Bosnia, Croacia ou Bulgaria non escapan a esta tendencia. Macedonia arrasa neste punto, mesturando elementos folclóricos na coreografía cos toques de reggaeton e a estética RnB.

Mónaco como non ten folcloradas que levar trasládanos á Polinesia cunha cantante supercachonda, á parte de mostrar nun videoclip supergai os ensaios da súa coreografía. Holanda, coma Mónaco, recorre a toques folclóricos exóticos. Estes van de neo-hippies. Horroroso.

A cantante de Grecia, malia cantar en inglés, é a mellor demostración do parecido que soan o grego e o castelán. Non me digan que ese acento non parece de Burgos.

Os letóns, con esa cara de non comer quente nos últimos 5 meses, pensei que lle gustarían máis a Cesare do que manifestou. De acordo que Dima Bilan arrasa, pero Arsenium, o moldavo, non che ten mal ningún, a pesar de ser un pouco baldraghas. Iso si, se falamos de cantantes masculinos salientábeis, teño que subliñar a miña sorpresa pola aposta eslovena: este pequeno país balcánico conseguiu dalgún xeito resucitar a Tino Casal e convencelo para que participase en Eurovisión. Incríbel.

Malta leva un tema noventeiro, supertonto, megaeurovisivo. Pero para noventeira, Romanía, que leva unha canción absolutamente italo-dance e ten un vídeo de estética cutre-ibicenca.

A gasolina polaca ten poucos octanos, aínda que non sei se chegan a ter tan pouco gas coma Portugal (e estou sendo benévolo). Amigas lusas, polo menos podían coidar a coreografía, que é a Eurovisión o que a fotografía é ao cinema.

Ucrania, igual ca Turquía, toma Eurovisión en serio e xoga forte cunha canción moi do estilo das repúblicas Ex-URSS. Nos dous casos volven aparecer elementos folclóricos.

E, indo a máis, Suecia continúa co seu savoir-faire eurovisivo. De todos os xeitos, a canción paréceme tan correcta que non lle vexo trazas de vencedora. Pola contra, e moi nesa liña, quedei flipado con Estonia (que por algo leva unha cantante sueca). Que quilometraxe de pernas, señores, que coreografía perfecta, que referencia ao arco da vella (where’s the rainbow), que subida de octava (ben, iso fano todos case sen excepción…). Se tivésemos en conta os valores do que subxectivamente chamamos eurovisismo dunha canción, esta era a vencedora.

Pero.

Para min a mellor é Islandia. Comparte o metaeurovisismo con Lituania, pero faino tan ben que merece a vitoria.

E agora lisco, que chego tarde.