noite de Reis
Xa que os alemáns destragan desa maneira as árbores de Nadal, na casa de Mjoão decidiron aproveitar unha das primeiras que apareceron tiradas na rúa e usala até o día de Reis.
Esa noite deitámonos tarde, repartidos polos cuartos, e á mañá seguinte -exactamente ás 06:30, porque había que ir traballar- espertamos, tiramos as legañas dos ollos e descubrimos que os Reis fixeran o seu traballo e deixaran cousiñas para todos, alén de prepararnos un enorme almorzo colectivo na cociña vermella (a cociña azul estaba chea de botellas de cervexa da noite anterior).
A min tocoume unha bolsiña de lambonadas con bastante regalicia negra. Parece que non avancei moito desde o carbón de azucre da infancia.
Esa noite deitámonos tarde, repartidos polos cuartos, e á mañá seguinte -exactamente ás 06:30, porque había que ir traballar- espertamos, tiramos as legañas dos ollos e descubrimos que os Reis fixeran o seu traballo e deixaran cousiñas para todos, alén de prepararnos un enorme almorzo colectivo na cociña vermella (a cociña azul estaba chea de botellas de cervexa da noite anterior).
A min tocoume unha bolsiña de lambonadas con bastante regalicia negra. Parece que non avancei moito desde o carbón de azucre da infancia.
2 comentários:
Era só carbón de azucre na súa infancia?
Non, ho, carbón só, non. Pero nunca me faltaba, iso si.
Aínda existe?
Enviar um comentário