fódase...

Dannos as cinco e media da madrugada en Berghain e, fartos dunha sesión poco memorábel no Panorama Bar, decidimos liscar. Á saída céganos o sol e abóuxanos a procesión perpetua de taxis que non deixan de chegar para deixar alí a xente que entra desa hora no local: unhas góticas desnortadas, un par de DJs que arrastran sobre os croios da entrada os seus trolleys cheos de discos e etiquetas de aeroporto, moitos gai-skin con estética pseudo-oi!...

Superados estes obstáculos, mentres atravesamos a zona industrial que nos separa da rúa e do mundo civilizado, unha figura familiar avanza na nosa dirección. Aos poucos segundos recoñézoo: o cabeliño, os pantalóns baixos, a camiseta curta, a anorexia incipiente.., é el. Pasa coma un zombie ao noso lado e continúa cara á entrada do local.

Non podo evitar un arreguizo no lombo ao imaxinalo, na súa aparente fraxilidade, rodeado de cabezas rapadas e pectorais anabolizados, internándose nun dos labirintos.