Britain

Aínda non volveron a Berlín todos os amigos, así que convidamos ao pseudococido a un par de portuenses que xa andan por aquí: Xana e Vânia traen o namorado desta, Nico, e contan que foron pasar a noite de fin de ano a Santiago con varios amigos (!!). Tamén vén José Pedro (arf, pensándoo ben), outro rapaz do Porto que vive en Londres e está visitando a Vânia.

Durante a cea falamos de Londres e pouco a pouco vaime renacendo esa ansia que teño por volver ás illas. Estiven en Inglaterra por primeira e última vez cando tiña 14 anos, e na miña memoria Londres xa só é unha pataca ao forno rechea de crema de queixo, unha cabina de teléfono vermella, o Big Ben e unha tenda de roupa cuxa empregada ouviunos falar e veunos dicir que era de Sada. Tamén me lembro dos cantís brancos de Dover desde o ferry, un pouco de Oxford, un pouco máis de Cambridge e moito da casa-museo de Charles Darwin, onde merquei o meu barómetro modelo "viaxe marítima naturalista do século XIX". Despois, todas as miñas andanzas foron fundamentalmente continentais.

Fago reconto de contactos: o Gender-master lugocho en Newcastle, The Sobrados e mais The Chantada en Liverpool. Este verán deixeille a miña casa berlinesa a unha catalá-londiniense que nunca vin na miña vida e supoño que podo solicitar reciprocidade. Botándolle cara tamén está a Tascadora en Oxford (prégase confirmación ou rexeite) ;-) e incluso a colega de Birmingham. E desfacéndome de todo rastro de vergoña tamén lle podo solicitar pousada en Oxford a Henri, a ver que é iso de andarme gastando o blog. ;-)

Onte, dándolle voltas a isto mentres me pelexo cunha lombarda, recibo unha chamada de The Sobrada desde Liverpool. Dígolle que non sei que faga nos case dous meses de vacacións que teño no inverno: se vaia a Inglaterra a visitalos a todos e pasar un par de semanas en Londres ou se vaia para A Coruña para aforrar un pouco e para facer esa psicoterapia pola que levo chiando anos e anos. Ela dime que en Londres tamén podo durmir na do Chévere e mesmo na dese amigo seu que vive nunha casa en Notting Hill.

Eu cada día estou peor da cabeza e, insisto, non sei que faga, se as frita, se as coza...