naan, tandoor e tisno

O outro día, Calquera estívome contando que a súa vida está chea de casualidades, encontros fortuítos en lugares recónditos e cousas así. Non lle dei máis importancia. Ao día seguinte pola mañá, decidiu ir dar unha volta polo Flohmarkt -mercado de segunda man- de Tiergarten. Tróuxome un agasallo paverísimo e mostroume o que mercara para ela: o click Mary Poppins de Playmobil. Paraugas e maletín incluídos. Existe, tan sorprendentemente coma isto. Flipe total.

Á noite fomos comer algo e entramos nun sitio da Kastanienallee. A especialidade do local son as pizzas-naan, tamén chamadas naaza ou naanza. Ou sexa, poñen mollos diversos -guacamole, pasta de aceitunas, etc.- e outras cousas como tomates secos ou rucola sobre os naan, esas tortas indias de pan que se cocen pegando a masa húmida ás paredes do forno tandoor. Deliciosas.

De todos os xeitos, o mellor do local non son os naan. Os donos son dous estadounidenses, un deles con pinta de surfeiro californiano e o outro... O outro é gordiño, con boina, patillas, bigote finiño e lentes de sol ás once da noite mentres traballa en pantufas, cun pantalón de pata de galo e unha camisa de cadriños. Cando se cansa, baila un bocadiño e despois continúa.

E polo baile chegamos ao fío musical: selección ecléctica é a expresión. Despois de repararmos varias veces na cuestión da música, Calquera e mais eu miramos de súpeto un para o outro cando comeza a soar unha gaita. Escocesa, digo eu cando comeza a dixitar. Pero entón, sen harmonía de ningún tipo, á gaita superpónselle unha aria, e de alí a un pouco, por riba de todo isto, os acordes da Garota de Ipanema. Todo ao mesmo tempo.

Aínda non estamos recuperados da risa cando acaba a canción. Uns segundos de silencio..., e comeza a seguinte: Chim-chiminey, chim-chiminey, chim-chim-cheree...